گریم و آرایش چیست
گریم و آرایش چیست
تاریخچه پیدایش گریم در جهان
در مورد پیدایش گریم باید بگم که با مطالعه تاریخ باستان می بینید از دوران ما قبل تاریخ انسان همیشه به دنبال سرگرمی و تنوع بوده است .
مراسم آئینی و مذهبی از دوران ابتدائی در انسانهای اولیه وجود داشته است و آنها همیشه سعی بر این داشته اند که با بهترین چهره و لباس در این مراسم حضور یابند .
با پیدایش هنرهایی نظیر تئاتر ، رقص موسیقی و نمایش و البته با کمک رنگ آمیزی چهره این هنر گسترده تر شد.
تاریخ شروع آرایش یا گریم مربوط به مصریان قدیم می شده .
آثار به جا مانده از تاریخ نشان می دهد که زنان مصری ،یونانی ،رومی و البته ایرانی اهمیت زیادی به پاکیزگی و آراستگی ظاهر خود میدادند.
باتوجه به کشف “شانه” ” آینه” و “سرمه دان” هایی که در مقبره های این کشورها وجود دارد می توان از این وسایل به عنوان اولین لوازم آرایشی نام برد.
تاریخچه آرایش در ایران(گریم):
– حتما اصطلاح ” هفت قلم آرایش ” رو زیاد شنیدید.
در واقع ریشه این اصطلاح به طرز آرایش کردن یا گریم زنانه قدیم ایران بر میگرده ، نام هفت مورد از مهمترین لوارم آرایش (گریم)که حتی در ادبیات فارسی و فرهنگ عامه نیز اسم برده می شد ، این هفت قلم شامل:
1 – حنا
2- سرمه
3- وسمه
4- سرخاب
5- سفیداب
6-زرک
7- غالیه می شد
که زنان با این لوازم دست ، پا ، چشم ، ابرو ، صورت و بدن خودشان آرایش(گریم) می کردند – گاه نیز در کنج لب خود نیز با سرمه خال می گذاشتند .
البته تمامی اینها مصارف دارویی نیز داشته است.
حنا: ماده ای خرمایی یا نارنجی رنگ که از برگها ی پودر شده گیاه حنا بدست می آید.
سرمه :مخلوطی سیاه رنگ که از سوزاندن مغز بادام یا فندق یا چربی های حیوانی به دست می آمد و دوده ای سیاهرنگ می داد
. این دوده رابرای زیباتر شدن و سیاه کردن بر روی چشم یا ابروی خود می کشیدند.
وسمه : از گیاه یا سنگ لاجور بدست می آید و چون زنان قدیم به ابروهای پهن و بلند علاقه دشتند از آن به عنوان رنگ ابرو استفاده می کردند.
سرخاب یا گل گونه : از گل اخرای قرمز یا روناس یا گل رس برای قرمز کردن لب و گونه استفاده می شد .
سفیداب : پودری سفید بود که برای روشن کردن پوست صورت و بدن استفاه می شد.
زرک: از پودر طلای خالص تهیه می شد که برای درخشش بیشتر روی موها و پوست می پاشیدند .
غالیه : از مخلوط مشک و عنبر و بان ساخته شده و خوشبو و معطر می باشد و برای خوشبو کردن و سیاه کردن مو و ابرو استفاده می شد.
حتی واژه قدیمی و سنتی “سلمانی ” که آرایشگران و پیرایشگران ایرانی از آن استفاده می کنند برگرفته از نام ” سلمان فراسی” می باشد که در آغاز اسلام موهای سر پیامبر را کوتاه می کرد.
بر لوح منقوشی که در موزه لوور پاریس نگهداری می شود و متعلق به زمان هخامنشیان است تصویر یک زن اشرافی حک شده است که کاملا آرایش شده و در آیینه به خود نگاه می کند.
دو زن خدمتکار در کنار او هستند که یکی اورا باد می زند و دیگری به او کلاه گیس میدهد.
مجسمه هایی که از زمان اشکانیان و ساسانیان کشف شده نیز نشان میدهد ایرانیان به آرایش یا گریم مو و چهره اهمیت میدادند.
تا جایی که شاعران و نویسندگان در استعاره های ادبی و اشعارخود نیز به توصیف زیبایی زنان ایرانی پرداخته اند ومانند: پوستی سفید،لبانی همچون یاقوت ،ابروان کمانی، چشمانی درشت و سیاه،موهایی بلند، بدنی معطر و خالی بر گوشه لب….
جالب است بدانید مطالعه روی نقش برجسته ها و اشیاء به دست آمده از حفاری ها نشان می دهد که شاهان و مردان ساسانی هم آرایش ( گریم) می کردند .
شاهان موهای فر شده شان را در تور می پیچیدند و بالای سر جمع می کردند و گوشواه و گردن بند به خود می آویختند و این رسم حتی تا دوره قاجاریان نیز ادامه داشته است.
تاریخچه ورود گریم حرفه‌ای به ایران
تاریخچه ورود گریم حرفه‌ای به ایران به حدود 40 سال قبل و تلاش‌های بیژن محتشم برمی‌گردد.
او در سال 1353 برای گذراندن یک دوره فشرده گریم به امریکا سفر کرد و تجارب به‌دست آمده‌اش از این سفر و همکاری با جان چمپرز «سیاره میمون‌ها» را به جوان‌های گریمور آن زمان که عبدالله اسکندری هم جزء آنها بود؛ منتقل کرد. مجموعه زحمات محتشم برای گریم؛ لقب «پدر گریم ایران» را برایش به ارمغان آورد.
